Η απόρριψη είναι μια εμπειρία που όλοι γνωρίζουμε, αλλά λίγοι μπορούμε να δεχτούμε χωρίς να πληγωθούμε.
Είτε προέρχεται από μια σχέση, μια δουλειά ή μια κοινωνική ομάδα, το συναίσθημα της απόρριψης μπορεί να ταρακουνήσει βαθιά την αυτοεκτίμησή μας.
Ο εγκέφαλος αντιδρά στην απόρριψη όπως και στον σωματικό πόνο. Γι’ αυτό και συχνά τη νιώθουμε κυριολεκτικά στο σώμα μας. Είναι απολύτως φυσιολογικό να πονάμε, να θυμώνουμε ή να αμφισβητούμε την αξία μας. Ωστόσο, το σημαντικό είναι να θυμόμαστε πως η απόρριψη δεν καθορίζει ποιοι είμαστε. Η απόρριψη δείχνει πως κάτι δεν ταίριαζε στις συνθήκες της στιγμής.
Αντί να αναζητούμε τι πήγε στραβά, μπορούμε να στραφούμε προς τα μέσα: τι μαθαίνω από αυτή την εμπειρία; Τι μου δείχνει για τις ανάγκες, τα όριά και τις επιθυμίες μου; Κάθε απόρριψη μπορεί να γίνει ένα σημείο επαναπροσδιορισμού και αυτογνωσίας.
Η αυτοσυμπόνια είναι καθοριστική. Να μιλάμε στον εαυτό μας με καλοσύνη, όπως θα μιλούσαμε σε έναν φίλο που πονά. Να επιτρέπουμε στα συναισθήματα να εκφραστούν, χωρίς ντροπή ή βιασύνη να τα ξεπεράσουμε.
Η απόρριψη, όσο δύσκολη κι αν είναι, δεν είναι το τέλος. Είναι ένα πέρασμα που μας οδηγεί πιο κοντά στην αυθεντικότητα, στην ανθεκτικότητα και στη βαθύτερη αποδοχή του εαυτού.
Να το θυμάσαι!
Δ.Τ.